Het was kiezen vorige zondag , ofwel  naar een groot festival  , ofwel een kleinschalig optreden meemaken in eigen woonplaats . En als men dan ook nog een beetje in de organisatie zit is er eigenlijk geen keuze mogelijk . The John Swift band was neergestreken in café Century te Zelzate om ons te trakteren op een portie country – rock , rock & roll en blues . Deze sympathieke  Brit uit Antwerpen was in de sixties en seventies  ooit lid van de band “ The Honeybus “  die een gigantische hit scoorden met “ I can’t  let Maggie go “ en speelde een vijftal keer in de prestigieuze “ Royal Albert Hall “ als voorprogramma van onder meer “ Yes “ , “ Black Sabbath “ , “ Joe Cocker “ en zelfs  “ The Rolling Stones “ . Een visitekaartje dat kan tellen !
Hij wordt omringd door Karel De Colvenaer op bas , Daniel Hendrickx aan de drums en  “Tornado” Luk van Lieshout op gitaar ; deze laatste kennen we nog van de D-Regulators en Swing Bee .

Er wordt rustig gestart met “ Downtown Sweetheart “ om daarna een versnelling hoger te schakelen en “ Walking the dog “ , “ Summertime blues “ en “ Route 66 “ op de aanwezigen lost te laten . De man heeft nog steeds een prachtige stem ondanks hij ook niet meer van de jongste is en speelt meer dan behoorlijk akoestische  gitaar , terwijl Luk sublieme solo’s uit zijn telecaster perst  , geen lang gesponnen , maar alles keurig in functie van de song . Om nu en dan John’s stem wat te laten rusten spelen ze drie sets van ongeveer 40 minuten en worden er een paar instrumentale  “ Blueskens “ tussendoor gedaan , wat de kunde van Luk zeker in de verf zet .

Bij set 2 krijgen we onder meer een prachtig “ Stand by me “ , gevolgd door een glasheldere versie van “ Hey Joe “ en een stomende “ Blue Suede Shoes “ . Het feestje gaat maar door in de derde set met “ My girl “ , “ Whole lotta shaking going on “ en “ Johnny B Goode “ om natuurlijk uiteindelijk “Maggie “ niet te laten gaan .

Dit is een band die geen eigenzinnige hoogstandjes pretendeert , maar een dertigtal klassiekers uit de sixties en seventies op het publiek loslaat ; ” old school “ met klasse , geen noot te veel maar ook geen enkele te weinig . Een aanrader voor ieder beginnende coverband om te horen en te zien hoe eenvoud toch zo mooi kan zijn en voor de liefhebbers van “oldies “  om alle nummers uit volle borst mee te zingen .